Zelfstandig wonen en actief blijven met hulp van wijkverpleging

Ondanks de lichamelijke ongemakken van Martin Beumer (80) uit Almelo, staat hij actief en positief in het leven. “Dit met hulp van mijn lieve vrouw Annie en fijne zorg en ondersteuning van Wijkteam Beeklust ZorgAccent. Mijn levensmotto is: ‘Kiek aait noar de zun, en de scha blif achter oe”, lacht Beumer als hij weer plaats neemt aan de keukentafel. Deze ligt bezaait met krantenknipsels, foto’s van Twentse landschappen en van mensen die lang geleden hier woonden er werkten. “De routes die ik uitzette langs mooie watermolens in Twente zijn bij elkaar opgeteld zo’n 1300 kilometer. In de wandelboekjes die ik schreef, staan nog veel meer zelfgemaakte foto’s, maar ook Twentse spreuken. Daar houd ik van. Tot een paar jaar geleden onderhield ik zes verschillende websites met foto’s, belangrijke informatie en allerlei fiets-, wandel- en autoroutes. Daarvan heb ik inmiddels vier websites afgestoten. Hier,.. heb je van mij al vast een flyer over ‘Oet in Twente’ als geheugensteuntje. Moet je straks thuis maar eens kijken welke route je wilt gaan volgen om de mooiste watermolens van Twente te ontdekken. Op de website www.oetintwente.nl komt al die informatie bij elkaar. Doen hé! Ik hoor later wel wat je ervan vond!”

Richten op wat het leven te bieden heeft
Verpleegkundige in de wijk, Elly Kiewiet (54) parkeert haar fiets bij de voordeur van de familie Beumer aan De Delle in wijk Beeklust. “Het is iedere keer weer fijn om even bij Martin Beumer langs te gaan tijdens mijn ronde. ’s Morgens helpt één van ons hem met het aandoen van steunkousen, ’s avonds doet zijn vrouw (mantelzorger) dit.  Martin: “Tot juli van vorig jaar was ik slecht, zowel lichamelijk als geestelijk. Maar na behandelingen van de chiropractor en de fantastische steun van wijkteam Beeklust, gaat het gelukkig weer veel beter met mij.” Elly knikt bevestigend. “U zit altijd vol plannen en vertelt daar graag over tijdens ons werk. Dat is ook prachtig voor leerlingen die ik begeleid en die af en toe met me meekomen. Zien en horen hoe mensen zich, ondanks alles, blijven richten op wat nog wél kan.” Martin pakt er een foto bij. “Kijk, hier zie je een oude plaggenhut. Die maakt deel uit van een nieuw project waaraan ik begonnen ben. Het heet ‘Vrogger in Twente’. Mensen die dementeren, vergeten veel, maar bij het zien van deze plaatjes komen mooie herinneringen naar boven. Ik heb duizenden foto’s verzameld op de website en probeer die te promoten waar ik kan. Doel is dat zoveel mogelijk mantelzorgers en begeleiders de foto’s en verhalen weten te vinden.”

Balans zoeken
Martin Beumers is meestal goed gemutst en vrolijk. Bijzonder, als je bedenkt dat hij genoeg medische ‘mankementen’ heeft waarover hij z’n beklag zou kunnen doen. Van prostaatkanker en twee tia’s tot een rechterbeen dat sindsdien, naar eigen zeggen, niet meer ‘mee’ wil. Maar ook problemen met zijn darmen en incontinentie na bestraling. Bij voorkeur gaat hij deze onderwerpen uit de weg. Liever vertelt hij over de zorgdouche die binnenkort aangelegd wordt in de garage.

“Zo kan ik me straks weer zelf douchen en wassen met behulp van de mantelzorger. Fijn om zo zelfstandig mogelijk te blijven.” Hij slaapt tussen zijn boeken en de computer. “De dingen die ik dagelijks nodig heb, verzamel ik om me heen. Ik publiceer nog voor Tubantia, Almeloos Weekblad en de Nieuwsbrief van Noaber Magazine.” Dan zegt hij hardop tegen zichzelf: “In de kop wil ik nog van alles, maar ik moet bedenken dat ik lichamelijk niet meer alles kan.”

Elke dag een beetje genieten
Martin Beumer vertelt dat hij al vrij jong ‘de kans’ aangreep om met pré-pensioen te gaan. “Ik heb met veel plezier in het onderwijs gezeten. Vele jaren was ik verbonden aan het Rhijncollege in Almelo. Maar toen ik daar op m’n 58^ste, met inlevering van een stuk salaris, een punt achter kon zetten, heb ik dat gedaan. Ik was jarenlang lid geweest van een fietstourclub. En toen ik als recreatief fietser deze oude hobby weer oppakte, ontdekte ik hoe mooi Twente en omgeving is. Een vriend opperde om de tochten die ik maakte, te beschrijven zodat ook anderen deze konden volgen. En zo ontstond eind vorige eeuw het idee voor een eerste website. Door mijn baan in het onderwijs, was ik gewend om met computerprogramma’s te werken.” Na de website OetinTwente.nl volgde wandelenwallis.nl en anderen, maar ook wandelboekjes en routes op papier. “Het Theaterhotel was een van de eersten die serieuze interesse toonde, en mijn routes onder de aandacht bracht bij gasten. Later volgden campings, hotels en restaurants in de omgeving, maar ook Wild Tweewielers in Almelo. Allerlei ondernemers die wel brood zagen in connectie met de routes en de websites. Mijn persoonlijke doel was vooral om mensen te laten genieten onderweg.” Martin Beumer noemt zijn ‘pleisterplaatsen’. “Dit zijn fijne adresjes langs de route voor een kopje koffie of om af te stappen voor een bezienswaardigheid. De eerste fietsroutes die ik uitbracht kregen dan ook de naam ‘Fietsend genieten’.”

Met goede ondersteuning lekker thuis
Met zijn gezin ging hij meer dan 25 jaar op vakantie naar Zwitserland. Ook daar maakte hij veel wandelingen, onder meer in het Saastal. Routebeschrijvingen en foto’s die hij onderweg maakte van de Zermatt en Aletsgletsjer zette hij op papier. Deze werden uitgegeven door BDU. “Die wandelingen in Zwitserland zijn helaas verleden tijd voor mij.  Maar als het een beetje meezit, gaat mijn vrouw ook dit jaar (als alles meezit) nog weer mee met onze zoon en zijn vriendin naar de Matterhorn. In het verleden ging ik tijdens zo’n vakantie naar een zorghotel, maar nu kan ik thuis blijven. Ik krijg in die tijd extra zorg van de fantastische medewerkers van wijkteam Beeklust. Ik zeg wel eens; je moet het samen doen en nooit de kop laten hangen.”