‘Dag lieve moeder, graag maar weer tot gauw!’ (Accentueel 2020)

‘Lastig om tijdens een verhuizing keuzes te maken voor een ander. Wat zou ze nog willen houden, wat wil ze in haar nieuwe kamer in Stadskwartier en wat mag echt weg?’ Diana Gerritsen (58 jaar) vraagt het zich hardop af als ze door het voormalig appartement van haar moeder loopt met schilderijtjes onder de linkerarm, en een theepot in haar rechterhand. ‘

‘Voor het einde van de maand moet het hier leeg zijn. Moeder heeft de afgelopen vier jaar met veel plezier gewoond in ‘bejaardencentrum De Parkstede’, zoals het in de volksmond nog genoemd wordt in Rijssen.’ Inmiddels woont mevrouw Jenny ten Hove (83 jaar) in woonzorglocatie Stadskwartier, een eindje verderop in Rijssen. Al jaren geleden is vasculaire dementie bij haar vastgesteld. Lange tijd lukte het nog om met de lieve aandacht van dochter, schoondochter en hun echtgenoten, met hulp van mensen in de buurt én met goede zorg van de medewerkers wijkverpleging van ZorgAccent om ‘zelfstandig’ te blijven wonen. Maar in mei was het echt niet langer verantwoord, en moest de knoop doorgehakt worden.

Wanneer mag ik haar een knuffel geven?
Dat de verhuizing plaatsvond midden in de coronacrisis maakte het extra lastig. Diana wist dat ze afscheid zou moeten nemen van haar moeder bij de voordeur van Stadskwartier. Verzorgenden zouden haar meenemen en… wanneer zou ze moeder dan terug zien? Wanneer zou ze haar mogen troosten of even een knuffel geven? Diana krijgt nóg kippenvel als ze vertelt over de middag dat ze met haar man op bezoek ging om moeder te vertellen dat ze zou gaan verhuizen. ‘Ik wist zeker dat ze het fijn zou gaan vinden in Stadskwartier. Daar is ze in goede handen. Moeder is al 22 jaar weduwe en ondanks onze bezoekjes, toch ook vaak alleen. Ze houdt van gezelligheid en mensen om haar heen.

Diana Gerritsen met op de achtergrond Anja Hellwich

Ze genoot van de dagbesteding in Stadskwartier waar ze drie keer per week naartoe ging. Dus ze kende de locatie al. Maar zo zag mevrouw Ten Hove dat zelf helemaal niet. Van dagbesteding genoot ze enorm, maar om nou te gaan wonen in Stadskwartier? Ook wist mevrouw dat ze een kamer zou krijgen, in een deel van de woonzorglocatie waar ze nog nooit geweest was. Daar zag ze nog wel het meest tegenop.’ Anja Hellwich, begeleider dagbesteding kent mevrouw Ten Hove al jaren. ‘Een hele lieve dame. We hebben echt een klik samen. Sinds de lock down die half maart inging, hebben we als begeleiders besloten om cliënten thuis te bezoeken. En omdat we ‘onze mensen’ kennen, konden we goed inschatten waar de nood het hoogst zou zijn. Zo ging ik ook naar mevrouw Ten Hove. Binnen een paar weken tijd zag ik haar zelfredzaamheid en welzijn helaas snel achteruit gaan.’

Korte lijnen binnen ZorgAccent
Ook Anja Hellwich worstelde met de verhuizing van mevrouw Ten Hove in coronatijd. ‘Toen ze nog in haar vertrouwde appartementje zat, zag ik de angst voor wat ging komen in haar ogen. Gelukkig zijn de lijntjes kort naar mijn collega’s binnen de woonzorglocatie. Ik heb hen gevraagd of ze even een paar foto’s wilden sturen van de gang, de huiskamer en de toekomstige kamer van mevrouw. Een paar minuten later, kon ik haar geruststellen. Bij het zien van de beelden zag ik mevrouw Ten Hove langzaam maar zeker ontspannen. Zelf heb ik foto’s gemaakt van het park waarop ze uitzicht had vanuit haar oude appartement. Deze foto’s stuurde ik terug naar mijn collega’s met de vraag om ze aan haar te laten zien op momenten dat ze mogelijk onrustig is.’ Het zien van de bekende beelden, leidt af en haalt mooie herinneringen boven.’ Anja is écht begaan met de oude dame en de situatie waarin de verhuizing plaats vond. ‘Ook ik heb haar niet meer gezien sinds de verhuizing en hoop haar binnenkort een keer te mogen bezoeken. Dochter Diana glimlacht en pakt haar telefoon.

‘Weet je dat jouw collega’s mij een filmpje gestuurd hebben van moeder terwijl ze met de rollator door de gang loopt? Kijk hoe tevreden ze oogt. Ze is echt wel op haar gemak. Zo fijn om te zien. Echt een hele opluchting’, verzucht Diana. ‘En ik merk dat hierdoor, ondanks dat we druk zijn met het inpakken en verplaatsen van huisraad, toch echt een last van m’n schouders glijdt.’